Een voorlopige ondertoezichtstelling én een crisis uithuisplaatsing. De Raad voor de Kinderbescherming belt ons om over te dragen. Mijn collega en ik hebben weinig informatie, maar er moet wel gehandeld worden. Het raadsrapport is zeer kort. Jij bent in ieder geval een klein jongetje van 9 jaar die niet meer bij zijn opa en oma kan wonen. Mijn collega en ik zitten in de auto naar jou toe. Onderweg leest zij me voor uit het summiere dossier dat wij tot onze beschikking hebben. Er is weinig informatie, je bent niet eerder in zicht geweest bij het wijkteam, Veilig Thuis of bij ons. 

In het dossier staat dat jij de afgelopen maanden bij jouw ouders hebt gewoond. Zij zouden jou hebben mishandeld. De vellen zouden aan jouw lijf hangen door de hete strijkbout die zij op jouw armen en buik zouden hebben gezet, gewoon om te kijken wat er zou gebeuren. In het korte verslag staan nog meer zaken waar je haren van overeind gaan staan. Hoewel we dus maar weinig informatie hebben, en een uithuisplaatsing ons altijd aan het hart gaat, voelen wij ons na het lezen van het verslag gesterkt in ons gevoel dat wij het juiste doen.

Crisis

Opa en oma willen je niet meer opvangen. Zij voelen zich niet capabel. Dat is de reden waarom zij je weer naar je ouders hadden gebracht. Maar na een nachtje weer bij hen logeren, waarbij ze brandplekken hebben gevonden, trokken ze aan de bel. 

Wij komen je nu halen om naar een pleeggezin te gaan. Je kijkt ons aan met je grote blauwe ogen. Je hebt maar één rugtasje bij je. Oma duwt je zachtjes over de drempel onze kant op. Geeft je nog een kusje op je hoofd en dan loop je met ons mee. 

Wat moet er toch met je? Op het moment zit je in de crisispleegzorg, maar wat kunnen we daarna? Je kunt ook al niet op je eigen school blijven, want dat is te ver. In een korte tijd verandert alles voor je.

Helder

In de periode na deze uithuisplaatsing komt er veel meer informatie naar boven. Nog meer ernstige mishandeling. Ik zit al lang in het vak, maar ik heb het nog nooit zo erg meegemaakt. Je ouders ontkennen dat zij dit met jou gedaan hebben. Opa en oma ook. Jij bent daarentegen helder als glas. Ook in het politieverhoor. 

Je bent een leeuw. 9 jaar, maar zo sterk. Zowel in woord als in daad. Je kunt alles goed uitleggen en kunt goed aangeven wat je wil en wat je nodig hebt. Gelukkig maar, daarmee kan ik ook goed uitleggen bij de zorgaanbieder wat je nodig hebt. Maar ook opa en oma kan ik op deze manier goed helpen. Jij wilt logeren, liefde en de hond. Knuffelen, nasi van oma en vissen met opa. Ergens anders wonen vind je moeilijk, maar met ondersteuning van een Woord en Beeld verhaal - een tool waarmee ik jou de situatie op eenvoudige en beeldende wijze kan uitleggen – en opa en oma onderga je dat. Papa en mama zie je soms, onder begeleiding van een tante. Dat vind je fijn, tot je groot genoeg bent om dat zelf te kunnen. Tenminste, dat zeg je nu. 

De omstandigheden van een uithuisplaatsing zijn vaak verre van ideaal. Meestal is het enorm emotioneel en dat is begrijpelijk. Voor het kind verandert er van alles en als jeugdbeschermer vind ik dat lastig om te zien. Zij zijn doorgaans onschuldig en hebben hier niet om gevraagd. Toch wil ik alleen maar het beste voor hen. En soms, zoals in het geval van onze leeuw, is dat een uithuisplaatsing.